θα πάει;

η θειά του Ματί, παρακολουθεί τον αγώνα ως επίτιμη θεατής, σκέφτεται και λέει,



αφού ο ρηγόπουλος, στο τσακ έστω, έπιασε το όριο 1256! που περιγράφεται στην εγκύκλιο:
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΠΡΟΕΘΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, σελίδα 2, παράγραφος Β. Εθνικές Ομάδες. υποπαράγραφος 3 εξαίρεση. Εξαίρεση στο παραπάνω αποτελούν τα Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα μόνο, για τα οποία οι αθλητές – αθλήτριες θα πρέπει να πληρούν τα κάτωθι κριτήρια. FITA Άνδρες: 1256 . θα πάει στη Κορέα το Σεπτέμβρη.. ε;

δεν ξέρω θειάμ'... έχουμε και δουλειές...Ιούλιο Αύγουστο, τρέχω σαν παλαβός... πώς να ετοιμαστώ;... κι αυτοί δεν ρωτάνε ρε παιδί μου, πότε ευκαιρήτε Υψηλότατο Στραβάδι;

με αίμα και δάκρυα...

μπορεί ένα κομμάτι χαρτί, να μεταφέρει, να μεταδώσει, να περιγράψει, ένα μέρος έστω, μια μικρή προσέγγιση του δράματος που έλαβε χώρα στα 30μ του Fita της Λαμίας;


δεν το νομίζω...

όμως, τούτη η φωτογραφία, είναι το αποτύπωμα, το ίχνος που απέμεινε μετά τον ορυμαγδό της μάχης, με τον Ινδιάνο (βλέπε Στέφανο Τσερκέζη) και με τον εαυτό μου.
ούτε πριν χρόνια, όταν πρωτοέπιασα τόξο, αλλά ούτε καν το προηγούμενο βράδυ, όταν σεριανούσα με τον Ινδιάνο στη Λαμία, λέγοντας ιστορίες ζωής, ανάμεσα σε τοξοτικές αναζητήσεις, μπορούσα να υποψιαστώ τι με περίμενε το μεσημέρι της κυριακής στον αγώνα που ήταν σε εξέλιξη.
όταν άρχισαν τα 30μ, είχα χάσει με μέτριο έως κακό 50αρι, το πλεονέκτημα των 9 πόντων, που κέρδισα στις μεγάλες αποστάσεις και ο Στέφανος ήταν πιά 6 πόντους μπροστά. πίσω μου 8 πόντους ο αφυπνισμένος επιτέλους, ταλαντούχος και πολύπειρος Αλέξης και παραπίσω ο Κωνσταντίνος στο -9.
τώρα είναι τα δύσκολά. πως να σου περιγράψω την ένταση και την κλιμάκωση αυτών των τελευταίων 36 βελών, σε τριάδες, που παρέτειναν σαδιστικά, ακόμα πιό πολύ το δράμα, και με-μας χάραξαν βαθειά και ανεξίτηλα. στα σίγουρα θα είναι απ'τα τελευταία πράγματα που θα ξεχάσω...
στην πρώτη τριάδα με 3 δεκάρια, πήρα 3 πόντους απ'την διαφορά του Στέφανου. στην επόμενη άλλον 1. μετά 2-3 ισόπαλες. μετά άλλο 1 πόντο. αργά και βασανιστικά, με την αδρεναλίνη να ξεχειλίζει, το τόξο να βαραίνει, τα χέρια να τρέμουν. καρδιά και νούς να προσπαθούν για την επιβίωση, στην κόψη του ξυραφιού! χάθηκα σε ένα ταξίδι που δεν είχα ταξιδέψει ποτέ. δεν ήξερα, από ώρα, ποιός είναι μπρος και ποιός πίσω. ούτε που ρωτούσα. ενστικτωδώς, κάρφωνα σβέλτα τα βέλη στο στόχο, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Θάνος και ο Γιώργος μου λέγαν που πήγαν και προσπαθούσα στον κενό χρόνο, ανάμεσα στις βολές, να ελέγξω το φορτίο αυτής της απίστευτης έντασης. " δεν είναι για την ηλικία μου αυτά, θα μείνω..." είπα ακκιζόμενος στον Αλέκο. αυτός γελούσε και απολάμβανε την δυνατή κόντρα. τα εύκολα και ανέμελα, σε φυσιολογικές συνθήκες 30μ, έγιναν γολγοθάς. μέσ'αυτό το χάσμα του χρόνου και της πραγματικότητας, ο Ινδιάνος έκανε το λάθος... και έγραψε out...
ζεματισμένος, περίλυπος και χαμένος, έτοιμος να καταρεύσει.
τον ταρακούνησα. έπρεπε να συνεχίσει. να κρατήση την θέση του, την γραμμή του και τον στοίχο του, ωσάν οπλίτης της Μακεδονικής Φάλαγγας. ο αγώνας ακόμη έτρεχε, δεν ξέραμε τι έκαναν οι άλλοι δυό και ακόμη και εγώ μπορεί να έκανα το λάθος, αν και δύσκολα, χωρίς το βάρος της κόντρας. τουλάχιστον έπρεπε να βρεί το κουράγιο να συνεχίσει. και συνέχισε.

τέλειωσα με ένα 29. και με το τελευταίο ακόμη βέλος, όλα παιζόταν. ο Αλέξης και στα 30 με πέρασε 1 πόντο. και είχα δυό επιλογές για να εκτονώσω την ένταση. να βάλω μια φωνή, να με ακούσει όλη η Λαμία και... και έκατσα σε μιά καρέκλα και έκλαψα...με μεγάλα ασυγκράτητα δάκρυα...
δεύτερος ο Αλέξης, τρίτος ο Ινδιάνος, τέταρτος μακράν, ο Κωνσταντίνος.
σαν σε όνειρο είδα τους 25 συναγωνιστές να περνούν με τη σειρά και να μου δίνουν το χαμόγελό τους, το χέρι τους και τα συγχαρητήριά τους.

σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.
ιδιαίτερα, τον Χρήστο, τον Γιώργο, τον Θάνο, το Γιάννη και τον Αλέκο, καθώς είχαν συμμετοχή στα δρώμενα, ο καθένας με τον τρόπο του.

είμαι ρυθμισμένος; Νο4

λοιπόν σύντροφοι,
καθώς έχει ψωμί το πράγμα, εδώ ο Μάκης ετοιμάζει βιβλίο! και καλά κάνει, συνεχίζω με τις διαπιστώσεις αλλά και την συσσώρευση πείρας άλλων συντρόφων. έτσι προχωρά το πράγμα. άσχετα αν, πολλοί επαρχιώτες και μή πρέπει να ανακαλύψουν(-με) την Αμερική.
το νέο, σωστότερο και μαλακότερο, για μένα, βέλος, δεν ήρθε να μου προσθέσει 100 πόνους στο fita. αλλά το κέρδος είναι η πιό συγκεκριμένη βολή. πιό ξεκάθαρη δράση - αποτέλεσμα.
εξηγούμαι...
με το σκληρό βέλος, έχεις έως και καλό group, ακόμη και όταν η βολή είναι λίγο, έως μετρίως, μέτρια, στην ΑΠΝOΙΑ!!! φεύγει το βέλος, λες ωχωχωχ και κοιτάς στο κιάλι... κάτι πήρες, ούφ ξούφ. μέτρια η κακή πτήση, καλό group. αυτό είναι το σκληρό βέλος και γι'αυτό το συστήνουν στούς αρχάριους. καθώς θα πάρουν λίγο και σε μήκος, με τον καιρό.
άλλο όμως 1-2 νούμερα σκληράδα και άλλο σκληράδα μεσ'το νούμερο. 1-2 λίβρες ή 10-20 grain μύτη ή λίγo μακρύτερο serving. και δεν είναι το άφτερο οδηγός!!! ανάλογα με την γωνία της πλάτης - χέρια, ένας αρχάριος (κι εγώ μέσα για να συννονοούμαστε) μπορεί να έχει το άφτερο παντού...
λέω.
αυτό το 1 ( ή και 2) νούμερα πρός το σκληρό, μπορεί και να δώσει τους πόντους που χρειάζονται για το κύπελλο ή το πρωτάθλημα της ελλάδας, αλλά μέχρι εκεί... κατά την γνώμη μου... δεν βοηθά για παραπέρα.
αυτό πού είδα, ακολουθώντας τον Mr. Easton αντί των 470 (και αυτά, κομμένα 1cm από πίσω + group με το άφτερο), είναι πολύ καλύτερη πτήση, και πολύ καλύτερο αποτέλεσμα στον αέρα, με το αναμενόμενο drift, και όχι τα τρελλά, στο παραμικρό αεράκι τύπου Δεκέλειας τα βέλη στο 5. και πολύ πιό συγκεκριμένη βολή. άριστη βολή = 10, λιγότερο άριστη 9 κλπ... ότι σημαίνει για τον καθένα "'άριστο"και "10"!
πιστεύω, πως έτσι θα προχωρήσει παραπέρα και η φόρμα. οτι θα γίνει πιό συγκεκριμένη, με την αμφίδρομη δράση. έκανα αυτό και πήρα εκείνο. τα γαμωτγαμωτγαμωτ ααααα 10, δεν πολυβοηθάνε στη πρόοδο παρά μόνο στο σκορ, και στα κύπελλα της ελλάδας...
τα γεύτηκα τα οφέλη και έκανα ταξιδάκι στην Κροατία εξ αιτίας του σκληρού βέλους και της περίπου βολής... καιρός λέω, για το περαπέρα ....

και μην ξεχνάτε...όλα αυτά, είναι ένα παγνίδι. να χρυσώνουμε το χάπι...μέχρι νάρθει η ώρα να πεθάνουμε....

Ο Χριστός Ανέστη, εμείς δούμε πότε....

είμαι ρυθμισμένος; Νο3

αφού έκανα το χρέος με τα θεϊκά και τα ανθρωπινά, ξανά, μονότονα, σφυροκοπώ και λέω, είμαι ρυθμισμένος;
να το πω καλύτερα: έχω το σωστό spine βέλους, για τις λίβρες μου;
για 7 συναπτά έτη αγαπητέ μου, έριχνα με σκληρό βέλος. θα μου πείς στα γρήγορα πως, "δεν σου κακοέπεσε..." αλλά η καρδιά μου το ξέρει. συν το κακό το μεγάλο, που από ατζαμοσύνη συναθλητών μου στο ΣΣ Βόλου, φορτώθηκα και 5cm επιπλέον μήκος βέλους... γολγοθάς!!! που είναι και επίκαιρο... για να συμμαζεύω την κουβέντα, έφτασα με τα πολλά κόψε 5mm, κόψε άλλα 5mm, να έχω το μήκος που έπρεπε και ένα (1) μόλις νούμερο, σκληρότερο βέλος. κύριο αίτιο γι'αυτό, η τόσο θρυλούμενη δοξασία, το άφτερο στο group!!! που είναι ισχυρότερη απ΄τους πίνακες του Mr. Easton.

μόλις πριν δυό μήνες, έκοψα δωδεκάδα Ace 430, ψάχνωντας ακόμα. τότε κατάλαβα πως ρύθμιση στα 18μ δεν γίνεται. εκεί πρέπει να πάς ρυθμισμένος, άντε να φτιάξεις λίγο ψηλότερο nocking point. μετά ξανά 470, που το πιλατεύω απ' το 2003, απ' το πρωτάθλημα στα Βριλλήσια, και χθές 520... γι'αυτό σου λέω, πολλά βέλη στο ράφι, δεκάδες λίβρες αγορασμένες πουλημένες, ένα μπορντέλο...
στο Ελληνικό πήγα με 470 - 120μύτη- Οk archery-46limbs, και άφτερο jet στο 9-ώρα 9 στα 90μ. έριξα ότι έριξα, έφυγαν και όσοι έφυγαν απ'την βροχή, κατέληξα δεύτερος, και με 2 out!!! δεν ησύχασα ούτε στιγμή όμως. γιατί;
διότι κατεβαίνοντας τις αποστάσεις έπρεπε να βγάζω, ανά απόσταση 5 click απ'το button. και γιατί το φτερωμένο βέλος έκανε παντιά στην αρχή κυρίως της πτήσης. αν τό'βρισκε και αγέρας... άστα, αντίθετα το άφτερο πήγαινε κανόνι. και δεν ήταν κόπος βέβαια να κάνω 5 click, ήταν το τι σήμαινε αυτό. το όχι σωστό spine!!!
όσο δεν το καταλάβαινα, το πάλευα με τα γνωστά κόλπα της ρύθμισης. απ' την στιγμή που οίδα τι γίνεται, δυό δρόμοι ήταν μπροστά μου, ν'ανέβω λίβρες ή να κατέβω βέλος. στα 50μ, που τάχω για την απόσταση ρύθμισης αλλά και στα 30μ, τα φτερωμένα χαρακτηριστικά αριστερά. άρα βέλος σκληρό. κατάλαβες; όχι απ'το άφτερο! απ'το φτερωμένο! real world!!!
άρχισα να ανεβάζω λίβρες. με τις Samick Exreme πιά, όσο ανέβαιναν οι λίβρες τόσο καλυτέρευε και κεντράριζε το group. απ'τις τελευταίες βολές στα 50μ, πήρα 10 κίτρινα και 1 8άρι, με την αριστερή τάση πάντα να υπερισχύει. το άφτερο δεν το μετρώ. ρίχνω χρόνια τώρα, δωδεκάδες, ώστε να φθείρωνται ομοιόμορφα τα βέλη. τα 70 και 90 όνειρο!!! 2/3 κίτρινα και τα υπόλοιπα 1/3, κυρίως 8-7άρια, και πότε πότε, τα απαραίτητα χοντρά λάθη, βλέπε μαύρα. εκεί τελειώνει και ο στόχος μου. (95*95) στο πρώτο μαύρο. πάντα με click στο button όμως. και η πτήση ψιλο-χάλια, λέμε τώρα, αλλά όσο το έβλεπα... στα πρώτα μέτρα έβλεπα την ουρά δεξιά και την μύτη αριστερά και μετά τα μισά της διαδρομής πρός τον στόχο, ίσιαζε. πριν ένα μήνα για να το εξαλείψω έβαλα το βέλος ελάχιστα μέσα απ'το κέντρο, έτσι είχα καλούτσικη πτήση και group. μ'αυτό το setup κατέβηκα στις 21-22/3. όχι και ότι καλύτερο βέβαια. όσο η τεχνική ήταν super τα κίτρινα βροχή. στην παραμικρή υποψία λάθους - ανισορροπίας όμως πάρε τα 6άρια & 5άρια. (χμχμ μήπως και τα out;)
στις 48# κατάλαβα ότι αυτό το βέλος και μύτη ζητούσαν 50+... και σταμάτησα. το άφτερο ήταν ήδη στο 7 ώρα 5, στα 30μ και 6 στα 50. δεν είναι αυτές λίβρες για 50άχρονο χομπίστα, και ο αγκώνας άρχισε να πονά υπόκοφα. το είχα ξαναδεί το έργο. έχω ακόμη τις 44# Master's Samick (πάααρα πολύ καλές), που μαζί με Αce 400, (ναι ναι!! και όμως), έκανα το πρώτο μου Fita, στην Δεκέλεια, το 2005, 1109 αν θυμάμαι καλά. ίσως του χρόνου, να τις πιάσω απ'την αρχή του κλειστού, με σειρά και στίβα. (καλά, κουφό... κλειστό με 52 λίβρες...)
και πήρα την απόφαση για άλλη μια δωδεκάδα, και ας ήταν ήδη το σκόρ αποδεκτό για την κατηγορία μου, και ας έχω να πάρω παντελόνι 5 χρόνια. το 520. μόνο και μόνο για να γνωρίσω, να μάθω, να δώ και αυτήν την εκδοχή! . τα είχα ρίξει και στον Εθνικό, κάτω απ'την Ακρόπολη, το 2004, με περίπου αυτές τις λίβρες αλλά τότε το βέλος ήταν α)μακρύτερο και β) δεν μπορούσα να εκτιμήσω-αποτιμήσω την κατάσταση, καθότι γκαβός, στράβακας, αρουραίος με γράσο στα μάτια. τα 7 βέλη που απόμειναν από τότε, κάπου τα είχα δώσει δώρο, ώς συνήθως...οπότε...τα έφερα στο χωριό λοιπόν, τσιμπημένα αρκετά (270,00) απ'του Νίκου, αλλά σε μιά μέρα ήρθαν. καθώς έχουμε και αγώνα σε 7 μέρες, στη Λαμία

ταρατατζούμμμμμμ ταρατατζούμμμμμμ...αυτήν την στιγμή, φίλε μου, έχω την τέλεια πτήση φτερωμένου, το λέω και δακρύζω...αρχή-τέλος JET- Scudd- Exoset-Peguin -Patriot, εδάφους-αέρος και ότι άλλο σε ρουκέτα υπάρχει!!! το group είναι σχεδόν το ίδιο, αλλά ποιός νοιάζεται; και το πιο τρελλό άφτερο των βαλκανίων... ορμά προς τα αριστερά, στα 30μ, και μετά γυρίζει και καρφώνεται στο μαύρο ώρα 3. ναι. 50μ δεν τολμώ καν να ρίξω :-)) και, 18-90μ. δεν αγγίζω πιά το pressure button! που είναι μεσαίο ελατήριο, στην μέση, στο 5.σκοπευτικό έτσι κι αλλιώς δεν άλλαζα

μπορεί σε 7 μέρες, 7 βδομάδες, 7χρόνια, με λίγο centering, με λίγο λίβρες, να φτιάξω και το άφτερο. αλλά τελικά φτερωμένα ρίχνουμε.
δικέ μου, άσε...η καλύτερα, ace!!!

και το Ένα τούτο Δεν Υπάρχει...

...πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι, όπου μέρα και νύχτα παλεύει ο ακρίτας με το θάνατο.
βοήθεια! κράζεις, Κύριε. βοήθεια κράζεις, Κύριε,
κι ακούω.
μέσα μου οι πρόγονοι κι απόγονοι κι οι ράτσες όλες, κι όλη η Γής, ακούμε με τρόμο, με χαρά, την κραυγή σου.
Μακάριοι όσοι ακούν και χύνονται να σε λυτρώσουν, Κύριε, και λέν:

εγώ και Συ μονάχα υπάρχουμε.

Μακάριοι όσοι σε λύτρωσαν, σμίγουν μαζί σου, Κύριε, και λέν:

εγώ και Συ είμαστε Ένα.

και Τρισμακάριστοι όσοι ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΥΓΟΥΝ, απάνω στους ώμους τους, το Μέγα, Εξαίσιο, Αποτρόπαιο Μυστικό:

και το Ένα τούτο Δεν Υπάρχει!

Ν. Καζαντζάκης. Ασκητική.

είμαι ρυθμισμένος; Νο2

σε συνέχεια του "είμαι ρυθμισμένος"
έχουμε λοιπόν και λέμε: στη διαδικασία του του κουρδίσματος του τόξου συμμετέχουν, κρατηθήτε παρακαλώ, οι παρακάτω παράγοντες.

• το σώμα του βέλους
• η αιχμή
• το φτέρωμα
• το nock
• το τόξο - λίβρες
• το centering (κεντράρισμα)
• η χορδή
• το ύψος χορδής
• το serving
  
• το nocking point
• το tab
• το button-ελατήριο
• και Ο ΤΟΞΟΤΗΣ.....

αυτό το τελευταίο, μάλλον το παρακάμπτουμε, το παραγνωρίζουμε. κακώς, κάκιστα. 2 ολόιδια τόξα, σε δυό τοξότες, θα δώσουν διαφορετικό άφτερο και group. ακούω από πατριώτες συγχωριανούς. "έχω τα άφτερα στο group, στα 18μ ή στα 30μ, κλπ" ειδικά το 18μ άφτερο δεν το εμπιστεύομαι καθόλου. καλό nocking point φτιάχνεις στα 30 & 5ομ. και καλό είναι να ξεκινήσεις απ'εκεί. το paper tuning; μόνο για το σύνθετο. στα 5μ και στα 15 το βέλος μας πάει σαν ζαργάνα... τι ίσια τρύπα να φτιάξεις...

αυτά λέει και ο οδηγός του Easton. καλός είναι για αρχή, ίσως και για λίγο παραπέρα. αλλά από ένα σημείο και μετά, μετρά πολύ και η ιδιαιτερότητα του καθενός μας.
τώρα, μετά από 7 χρόνια ρυθμίσεων ξέρω οτι το άφτερο στο group, προσοχή...ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!! σημαίνει βέλος σκληρό, που χρειάζεται έως και +2-3 λίβρες... yes sir! δηλ. κουρδισμένο τόξο βέλος ΓΙΑ ΜΕΝΑ, λέω πάλι, σημαίνει άφτερο δεξιά στο 7 ώρα 4:30 στα 30μ, εκεί γύρω και στα 50μ. πρίν τον αγώνα του ελληνικού, είχα βάλει το άφτερο στο 9 ώρα 9;00 στα 90μ... αλλά δεν είχα το ωραίο εύκολο σφιχτό group που έχω τώρα.

και τι μ'αυτό; μήπως δεν πετάνε τα βέλη;
μωρέ πετάνε, αλλά γιατί πρέπει σε κάθε απόσταση να κάνω click δεξιά- αριστερά; η το χειρότερο, γιατί ένα αεράκι να μεγεθύνει το drift και η πτήση να είναι ένα δράμα; η γιατί στα 30μ, δεν έχω το αντίστοιχο score με τα 70μ πχ.; και τώρα τελευταία ακούγεται : Koumarianos Louis Afta ta 90m... :-). δηλαδή τι έχουν τα 90μ; γιατί δεν είναι το ίδιο με τα 50μ; γιατί προβληματίζει το 200 στα 90μ.; μήπως το 320, ας πούμε, στα 30μ. είναι καλό σκόρ; είναι αποδεκτό; δεν προβληματίζει; γιατί να μην παίρνω το maximum, όχι μόνο των πόντων αλλά κυρίως του feedback στην προπόνηση, της αμφίδρομης πληροφόρησης, έκανα αυτό και παίρνω εκείνο. πήγε εκεί γιατί έκανα αυτό. ακριβώς...όχι περίπου. να τελειώνει το θέμα τόξο. και να μένει μόνο ο τοξότης υπόλογος, υπεύθυνος, και υπόλογος και υπεύθυνος. όχι ο αέρας ο ήλιος , η σελήνη, το βέλος η μικρή μέλισσα που βουϊζει, κλπ
είναι η άγνοιά μας και η αρυθμισιά μας, μεγάλη, σύντροφοι στα τόξα... αλλά που θα πάει...

απ'όλους τους παράγοντες που συμμετέχουν στο tuning, οι λίβρες είναι αυτές που έχουν τον ισχυρότερο ρόλο. και το βέλος βέβαια. όλα τα υπόλοιπα μπορούν να μείνουν, και ίσως πρέπει να μένουν σταθερά. όσο συσσωρεύεται εμπειρία, θα στερεώνεται και το πολύσπαστο που λέγεται τοξότης, και η βελτίωση στην γεωμετρία, ώμοι πλάτη χέρια και γωνίες, θα δίνει σταθερό επίπεδο αναφοράς.
που θα πάει, θα σταθεί και το group σε ένα μέρος. και ξανά και ξανά μικρορυθμίζοντας, θα πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε, αρκεί να του βάλουμε χέρι... και να μην φοβηθούμε τον πειραματισμό. κάποιες ενδείξεις έχουμε. το group είναι δεξιά η αριστερά. η, ακόμη χειρότερα, πότε απ'την μιά και πότε απ'την άλλη. αυτό είναι και θέμα φόρμας βέβαια. άλλο καπέλο. τι να ρυθμίσεις σε τέτοια περίπτωση, άστο στα βασικά και όταν στρώσει η φόρμα το ξανακοιτάς .

αν είναι γύρω απ'το 10' είμαστε εντάξει ;-))

πάνω σ'αυτό το δεξιά αριστερά θα προχωρήσουμε. πειραματιζόμενοι. ΚΑΙ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ!!! για να γυρίσουμε πίσω, αν χρειαστεί. έστω λοιπόν πως στα 70+90 είμαστε καλά αλλά στα 30 -50 είμαστε αριστερά. εμένα μου μυρίζει σκληράδα. δώσε μιά λίβρα. ρίξε 30 βέλη. σύγκρινέ τα. βελτιώθηκε; δώσε μία ακόμη, εντάξει; δες και τις μεγάλες αποστάσεις. μήπως τώρα πήγαν δεξιά; δώσε click στο button ή βγάλε λίγο έξω το βέλος, μη φτάσεις σε ακραίες θέσεις ελατηρίου, μετά είναι άχρηστο, σκοπευτικό δεν κουνάμε λέμε, εκτός και άν μετακινήσεις το βέλος... κλπ. αυτό δεν είναι δουλειά μιάς μέρας...είναι χρόνου και βάλε... υπομονή και προσευχή...και καντήλια...

ρε μήν το φοβάσαι σου λέω...
δοκιμή και αποτέλεσμα... έτσι έχει πορευτεί ο άνθρωπος χιλιάδες χρόνια. και με τα μάτια και τον νού ανοιχτά παρακαλώ...
ωχ ωχ 11:44 γμτ πάλι ξενύχτισα... άντε γειά...