3 Μαρ 2014

1ο Πηλιορείτικο Πανηγύρι Τοξοβολίας!


ξεκινάω και ελπίζω πως στην πορεία θα βρω τα λόγια, ώστε να περιγράψω το πανηγύρι που πήρε βήμα και ρυθμό, στις 1 και 2 Μάρτη 2014




φωτό Νάντια Τζίμη

όπως και στο Fita της Λαμίας, έτσι και σε τούτην την συνάντηση, τα λόγια είναι δύσκολα. γιατί αυτό που συνέβη και τότε και τώρα, ξεπερνά κατά πολύ τα γνωστά και καθημερινά, τουλάχιστον τα δικά μου...

το σάββατο γέμισε το γήπεδο κόσμο. Φίλοι, Τοξότες, Όμορφοι και Υπέροχοι, τους έβλεπα να κινούνται στην σκηνή που είχα οραματιστεί και εν τέλει ετοιμάσει, με μια χορογραφία που προέκυψε από απίθανους συνδυασμούς. η συγκίνησή μου ήταν πλέρια, ξεχείλιζε και μπερδευότανε στα συντρίμμια των βάτων, στις πράσινες κουρτίνες, στα πρόσωπα των Στόχων, στην Τράπεζα, στην Φωτιά, στις Καρδιές των Φίλων....



κρυφογελούσα, βλέποντας τον προβληματισμό τους στον στόχο Άνεσις, στην Ελιά με την Κυψέλη.




και ακούγοντας τις λάθος εκτιμήσεις για την απόσταση του πανέμορφου παιδιού μου, του στόχου Αιγαίον.




τον στόχο Πήλιον, τον κοντινό, δεν τον τίμησαν με δοκιμές. κι αυτός τους τιμώρησε την άλλη μέρα. σχεδόν άθικτο το κίτρινο στα 10-15μ. !!!





και μόνο το σάββατο έφτανε...
αλλά είχε και άλλα το μαγικό πηλιορείτικο πανέρι να δώσει...

στις τρεις το πρωί της κυριακής ξύπνησα από την βροχή. δεν ξανακοιμήθηκα. ζύμωσα ακόμα 6 καρβέλια, η βροχή δυνάμωνε, τα κέφια αντιστεκότανε. για ξορκισμό άκουγες "ε... μπορεί και να κόψει..." αν και ο ορίζοντας ήταν πανταχόθεν κλειστός...

κατά τις 9, στα πρωινά, πήρε να κόβει. στις 10 και μισή που πήγαμε πάνω πήρε να ανοίγει. και περί το μεσημέρι, βγήκε ένας ήλιος γιορτινός.... ένα φως παραδείσιο... δένδρα, σκυλιά, άνθρωποι, γουρούνια, όλοι κατάλαβαν το θαύμα και φαινότανε. στις κινήσεις, στα βλέμματα, στα αγγίγματα...

ο αγώνας έτρεχε, τα ψητά μυρίζανε, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές παντού...
αν δεν νύχτωνε ακόμη εκεί θα ήμασταν....

χθες, φίλος τοξότης, που ήταν μόνο το σάββατο, μου μετέφερε: -"έχω τοξεύσει χιλιάδες χιλιάδων βέλη, αυτό το πράγμα, δεν έχει υπάρξει...."

και είναι αλήθεια...

από τις πρώτες στιγμές συναισθάνθηκα, οτι  αιωρούνταν στον χώρο, μια ανυπολόγιστη ποσότητα αλληλέγγυας, ανιδιοτελούς, παραδείσιας, αδερφικής και κοινοτικής  ποιότητας...

ναι! σαν σε πανηγύρι από τα παλιά, έστω και χωρίς το Διονυσιακό Στοιχείο που επιβάλει το ημερολόγιο, χωρίς ζουρνά και νταούλι, παρά με τόξα και βέλη, μαζευτήκαμε, ακουμπήσαμε ο ένας στον άλλο, πήραμε δύναμη. ανανεωμένοι και αμήχανοι χωρίσαμε σήμερα...

κατεβάστε με από το καλάμι αν χρειάζεται, αλλά νομίζω πως ένας νέος και ποιοτικότερος δρόμος για την τοξοβολία, όπως την καταλαβαίνω, μακρυά  από βερμπαλισμούς και περιττά, θεμελιώθηκε πέρσι τον Οκτώβρη στην αυλή του Κούλη, (οκ τουΤζίμη!) χθές ανεβήκαμε πάνω από το έδαφος και σιγά σιγά θα ψηλώσουμε όσο παίρνει... ο Παύλος ήδη σκέφτεται την μορφή της συνάντησης στην Μέτζενα το Φθινόπωρο.

καλή αντάμωση σύντροφοι και ,
να μην ξεχνιόμαστε,
Καλές Βολές!



υγ.  3 φωτογράφοι πάσχισαν να αιχμαλωτίσουν την μαγεία και την μέθεξη...

συλλογές φωτό σε FaceBοοΚ από
μέρος στο google+









by Χρήστος Αμανατίδης

σας ευχαριστώ από 
καρδιάς όλους και 
έναν έναν ξεχωριστά!

Νίκη, Ασημίνα, Χρύσα, Χρύσα, Αντωνία, Νάντια, Ευγενία, Ντιάνα, Μαρία, Ξένια, Βασίλη, Γωγώ, Χρήστο, Στρατή, Δημήτρη, Γεωργία, Νίκο, Νίκο, Νίκο, Βαγγέλη, Σταύρο, Παύλο, Παύλο, Γιάννη, Γιάννη, Δημήτρη, Αθηνά, Οδυσσέα, Κώστα, Έλενα,Χρήστο, Ελίζα,  

και του χρόνου!



9 σχόλια:

Vassilis είπε...

RESPECT !!!!!
Κανένα άλλο σχόλιο.

Και για αυτούς που δεν μπόρεσαν......
eat your heart out που λεν και στο χωριό μου :)

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Βασίλη! κάνε κάτι! με το "κανένα άλλο σχόλιο" έχεις χωρίς να το θέλεις, μπλοκάρεις το πλήθος από το να εκφραστεί!!! :)

Nick είπε...

Επιτέλους ο Μίλτος αποκατάστησε την τάξη. Ήρθε ο Βασίλης και μας έκλεισε το στόμα. Είπε "RESPECT !! Κανένα άλλο σχόλιο" και βουβαθήκαμε όλοι.
Μπα Μίλτο... Από συγκίνηση είναι που δεν μιλάμε, από χαρά και ευχαρίστηση για ότι ζήσαμε, από σεβασμό σε ότι μας πρόσφερες, από λαχτάρα για ότι έχουμε να περιμένουμε.
Ναι, όσοι είμασταν εκεί ζήσαμε άλλες στιγμές. Δεν θα πω ότι νοιώσαμε την χαρά των Ολυμπιακών αγώνων (από μέσα στο γήπεδο, όχι από την τηλεόραση) για να μη γίνω γραφικός. Αλλά μια πρωτιά και περηφάνεια, κατά το eat your heart out του Βασίλη, την έχουμε πάντως. Δεν ήταν λίγο αυτό που έγινε και ξέρουμε ότι συμμετείχαμε ενεργά.

Η περιγραφή του Μίλτου είναι μάλλον τηλεγραφική και πολύ στεγνή. Δεν σας λέει για τις άπειρες χορευτικές επικλήσεις του Παύλου, που σαν σύγχρονος Ινδιάνος, φρόντισε να μη βρέξει για 2 μέρες ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα έριχνε καρέκλες. Δεν σας λέει για την λεκτική διαμάχη του Μίλτου με τον Babino από την Κρήτη που προσπάθούσε να μειώσει το γεγονός σε "Αγώνα δάσους".
Δεν μίλησε ο Μίλτος ούτε για τους φυσικούς εχθρούς που είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάθε ώρα και στιγμή. (Ημι)άγρια γουρούνια, εντελώς άγριες τριανταφυλλίτσες (τελικά βάτα ήταν...), αχόρταγους σκύλους, απειλητικούς θεατές και πολλά άλλα. Είπαν ότι είχε κανονιστεί να έρθει και αρκούδα αλλά δεν της έφτασαν τα χρήματα να πληρώσει τα διόδια μέχρι τον Βόλο.

Και καλά όλα αυτά, έχουμε κάνει αγώνες σε Δεκέλεια και Μαρκόπουλο και δεν μας τρομάζουν. Όταν ανεβήκαμε όμως για να ρίξουμε στον στόχο Αιγαίο, εκεί είδαμε τι σημαίνει τοξοβολία. Ναι, ο στόχος δεν είναι σταθερός και δεν περιμένει τα βέλη σου. Κουνιέται, κρύβεται πίσω από τα κλαδιά, ξεγελάει το μάτι σου, απομακρύνεται σιγά-σιγά, κουνάει τον βράχο κάτω από τα πόδια σου, σε σπρώχνει μακρύτερα να πέσεις στη θάλασσα.

Αλλά εμείς, εκεί. Δεν του πέρασε, τον στολίσαμε (καλά, μας φύγανε και μερικά). Και περάσαμε τόσο καλά που ίσως δεν πρέπει να το φωνάζουμε για να μη μαζεφτεί όλος ο κόσμος της τοξοβολίας στο Πήλιο. Αλλά, είμαι σίγουρος ότι η καρδιά και η αγκαλιά του Μίλτου είναι τόσο μεγάλη, που χωράει όλη την Ευρώπη!!

Μπράβο βρε Μίλτο και πάλι, και να 'σαι καλά να μας μαζεύεις κάθε χρόνο.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

μμμμάλιστα!
τα βλέπεις Βασίλη; αυτό είναι σχόλιο! με κυρ' ελέησον άφθονο! με απ' όλα!
Νίκο, εξασφάλισες καλή μερίδα για του χρόνου! :) :) ;)

Vassilis είπε...

Αν κατάλαβα καλά δηλαδή ...πάλι έχασα...... και από τον Νίκο.
Εμείς δηλαδή τεράστιε Μιλτο καμια μεριδούλα, έτσι κατι τις ρε παιδί μου
Ε ρε τι κουπι τραβάω ο φουκαράς για μια μερίδα ψωμακί (από το καλό, του Μιλτου :)

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

όλοι θα πάρετε! μην μου αγχώνεσαι! :)

Enippeas είπε...

Μπράβο ρε παιδιά! Πολύ όμορφες εικόνες και ανεβασμένη διάθεση! Δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση και την αύρα του χώρου, την μυρωδιά του χώματος και του χόρτου μετά τη βροχή (χώρια η τσίκνα...).. Αυτά θα είναι πάντα δικά σας, ενώ εμείς οι απ'όξω, όπως είπε κι ο Βασίλης, θα τρώμε τις καρδιές μας μες τη σαρακοστή! Θαρρώ πως μπήκαν γερά θεμέλια, και όλοι σας θα έχετε να λέτε πως ήσασταν εκεί. Εύγε στον Μίλτο και τον Παύλο που το πίστεψαν και το έτρεξαν. Και οφείλω να πω (γιατί με τρώει...) πως νιώθω και μια αδιόρατη..., πικρία να το πω, παράπονο να το πω, που δεν αξιώθηκε κανείς από τον Βορρά, που τόσο έχει υμνήσει κατά καιρούς ο Μίλτος, να είναι παρών στο προσκλητήριο. Ίσως λόγω τριημέρου Αποκριάς. Anyway, εμείς χάσαμε...
Καλή Σαρακοστή!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Απόστολε,
ευχαριστώ για τις ευχές και,
αντεύχομαι υγεία, πρόοδο και
καλή καρδιά.
μόνο εσύ και Alex, από τους Βόρειους όπως λές, είπατε ένα καλόν λόγο...
αλλά δεν είναι αυτό το θέμα... καθένας ότι μπορεί κάνει...

το θέμα είναι οτι,
δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στην εκφρασμένη σου επιθυμία να παρεβρεθείς... αλλά μου βάζεις δύσκολα...
και δεν γνωρίζω τι μπορείς και τι όχι... ακόμη και η λάκα ίσως χρειάζεται άλλα ελαστικά, πιο φαρδιά χοντρά.
την άλλη φορά, να το δούμε στις λεπτομέρειες καλύτερα.

θερμούς χαιρετισμούς από το πολύδροσο Όρος Πήλιο.
και Καλές Βολές!

Enippeas είπε...

:) Don't worry be happy!! :)